Powiatowy Dom Pomocy Społecznej im. Adama Starzeńskiego w Płazie usytuowany jest w centrum niewielkiej, malowniczo położonej miejscowości oddalonej około 7 km od miasta Chrzanowa (woj. małopolskie). Chociaż historia powstania samego ośrodka przeznaczonego na potrzeby osób niepełnosprawnych intelektualnie i chorych psychicznie sięga lat 50’ XX w. warto w tym miejscu przybliżyć również historię miejsca, w którym dziś mieści się PDPS.
      Obecny kompleks budynków mieszkalno-terapeutycznych mieści się na terenie dawnego zespołu pałacowo – parkowego, którego centralnym punktem jest okazały, zabytkowy pałac z XVIII w. Historycy przypuszczają, że dwór istniał w tym miejscu już w wieku XVI, natomiast w XVIII w. został on przez ówczesnych właścicieli przebudowany na barokową rezydencję. W jej sąsiedztwie postawiono również zabudowania gospodarskie, całość otoczono zaś kamiennym ogrodzeniem z bramą wjazdową. W 1898 r. pałac zakupił hrabia Adam Starzeński i aż do końca II wojny światowej stanowił on siedzibę rodu Starzeńskich. W latach 1900–1901 pałac przebudowano według projektu architekta, Zygmunta Hendla. Budowla nabrała cech neobarokowych, z parterowej zmieniła się w dwukondygnacyjną. Park został założony najprawdopodobniej w XVIII wieku jako kompozycja barokowa, jego pozostałością jest widoczny wciąż podjazd oraz aleje dojazdowe: jesionowa i klonowa. W XIX wieku zmieniono kompozycję ogrodu, zasadzono nowe gatunki roślin, jak tulipanowiec amerykański, cis czy modrzew japoński. Będąc na miejscu warto przyjrzeć się zabytkowym bramom i murowi, który malowniczo okala ogród.
      Po II wojnie światowej dwór wraz z zabudowaniami gospodarczymi przejął ówczesny resort rolnictwa i utworzył w nim Technikum Rachunkowości Rolniczej. W 1953 r. Szkoła została zlikwidowana a obiekt stał się własnością Wydziału Pracy i Pomocy Społecznej Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie.
      Decyzja by w dawnym pałacu zorganizować Zakład Specjalny dla Umysłowo Upośledzonych, Niezdolnych do Pracy Kobiet zapadła w roku 1954. Od roku 1957 ośrodek zaczęto intensywnie  modernizować, by następnie przekształcić go w Dom Pomocy Społecznej, którym jest do dziś. Dwa nowe pawilony mieszkalne powstały w latach późniejszych: w 1981 r. wybudowano pawilon B, a w latach 1994 - 1997 pawilon C, gdzie zlokalizowano również kaplicę dla mieszkańców Domu. Do 1997 r. Dom prowadzony był  przez siostry Szarytki ze Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo z Krakowa.
      Od 1966 roku dyrektorem Domu pozostawał mgr Roman Mańkowski. Efektem jego przedsięwzięć było zdecydowane polepszenie warunków bytowych mieszkańców. Gabinet lekarski został wyposażony w niezbędny sprzęt medyczny a Dom wzbogacił się o gabinet dentystyczny i aptekę. Ponadto zakład otwarto, co stwarzało mieszkańcom możliwość kontaktowania się z lokalną społecznością. Dyrektor podjął decyzję o możliwości zamieszkania w środku również mężczyzn. Zaczęto organizować wczasy nad morzem i w górach, wycieczki krajoznawcze, wyjazdy do teatru, kina, utworzono własny zespół artystyczny, zorganizowano prowadzenie rehabilitacji leczniczej.  W 2002 r., po tragicznej śmierci mgr Romana Mańkowskiego, funkcję dyrektora Domu objęła mgr Kazimiera Żmudzińska, z zamierzeniem kontynuowania misji dyrektora Mańkowskiego i przekształcenia tego miejsca w prawdziwy Dom dla mieszkańców. Obecnie Dom Pomocy Społecznej w Płazie nastawiony jest na aktywizację podopiecznych, rozwiązywanie ich problemów oraz na organizowanie i wdrażanie różnych form terapii zajęciowej.